Yeşim Selda Hebip - The New Foundations Law and the Seized Property of Minority Foundations
Abstract: “The New Foundations Law and the Seized Property of Minority Foundations”
Yeşim Selda Hebip, Master’s Candidate at the Atatürk Institute for Modern Turkish History at Boğaziçi University, 2016
Assoc. Prof. Cengiz Kırlı, Thesis Advisor
For a considerable time, minority foundations have been struggling with the problem of property seized by the state. The issue dates back to a 1970s decision of the Court of Cassation based on the 1936 declaration. According to this decision, real estate belonging to minority foundations began to be transferred to the Treasury, the General Directorate of Foundations, or third parties. By the end of the 1990s, minority foundations had carried their legal struggles from local spaces into an international arena: European Court of Human Rights. The relevant cases resulted in decisions against the Turkish state. As a consequence of steps taken within the framework of the European Union accession process as well as pressure from the West on the Turkish state in matters of human, and particularly minority rights, a new Foundations Law was adopted in 2008.
This thesis examines internal and external dynamics behind the Foundations Law and concentrates on the historical processes that shaped those dynamics. Minority foundations are conceived as leading, rights-demanding, collective political actors. Changes in the conceptual and structural aspects of minority foundations have undertaken since the adoption of the law are assessed in a socioeconomic framework. The thesis shows that multiple, distinct dynamics and actors have affected adoption of the Foundations Law. The study evaluates the interpretation and enforcement of the law by the state within the framework of current government policies.
Özet: “Yeni Vakıflar Kanunu ve Azınlık Vakıflarının El Konulan Malları Sorunu”
Yeşim Selda Hebip, Yüksek Lisans Adayı, 2016, Boğaziçi Üniversitesi Atatürk İlkeleri ve İnkılap Tarihi Enstitüsü
Doç. Dr. Cengiz Kırlı, Tez Danışmanı
Azınlık Vakıfları’nın devlet tarafından el konulan mülkiyetleri ile ilgili içinde bulundukları mücadele makul bir zaman dilimini kapsamaktadır. 1974 yılında Yargıtay tarafından alınan bir kararla, 1936 Beyannamesi’ne atıfta bulunularak azınlık vakıflarına ait taşınmazlar hazineye, Vakıflar Genel Müdürlüğü’ne ya da üçüncü şahıslara aktarılmıştır. Azınlık vakıfları yereldeki yasal mücadelelerini 1990’ların sonlarına doğru Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’ne taşımaya başlamışlardır. Söz konusu davalar ise Türkiye Cumhuriyeti devletinin aleyhine sonuçlanmış, buna ek olarak Avrupa Birliği uyum süreci çerçevesinde ciddi adımların atılmaya başla- ması ve Batı’nın insan hakları- özellikle azınlıklar- konusunda Türkiye’yi ablukaya alması neticesinde 2008 yılında Vakıflar Kanunu kabul edilmiştir.
Bu tez Vakıflar Kanunu’nun altında yatan iç ve dış dinamikleri incelemekle birlikte, bu dinamiklerin temelini şekillendiren tarihsel sürece odaklanmaktadır. Bu çalışmada azınlık vakıfları hak talep eden öncü bir kolektif ve siyasi aktör olarak sunulmuş; Vakıflar Kanunu’nun kabulünden bu yana azınlık vakıflarının geçirdiği kavramsal ve yapısal değişimler sosyoekonomik bir çerçeveden değerlendirmeye tabi tutulmuştur. Bu çalışma, Vakıflar Kanunu’nun ortaya çıkmasında çok farklı aktörlerin ve dinamiklerin etkili olduğu ve kanunun yorumlanması ve uygulanmasında hükümetin son dönem izlediği politikaların etkili olduğu sonucuna varmıştır.
