An abstract of the Thesis of Vasfi Can Yazıcı, for the degree of Master of Arts from the Ataturk Institute for Modern Turkish History at Boğaziçi University to be taken in December 2012

Anti-Communism and the Making of the Ülkücü Paramilitary Identity (1974-1980)

This study examines the construction of Ülkücü paramilitary identity through the discourses on communism which were developed by the ultranationalist militants politically active inbetween 1974 and 1980’s coup d’état. It does so via historical data which carry the mark of militants’ own voice; most significantly memoirs, confessions and movement publications. 

The aforementioned era witnessed one of the most significant socio-political crises in the history of Turkish republic, causing the death of hundreds with the murder of public figures, fatal street warfare and massacres. Ülkücü movement and its paramilitary forces emerged as the chief catalyst of these events, serving to the unsuccessful power strategy of the Nationalist Action Party. 

Raison d’étre of Ülkücü paramilitaries; the existence of radical leftist activity, not only grew so as to receive a violent response from its antagonists, but also helped anti-communism become a very significant component to the language and ideology of the Turkish Right; producing vast populations penetrated with communist enmity. The anti-communist militancy of Ülkücü movement articulated it to these larger segments of Turkish society. Its unique paramilitary response differentiated its anticommunism and identity from the rest of this larger anti-communist bloc. This ground of articulation and differentiation forms the objective of the present thesis.

Boğaziçi Üniversitesi Atatürk İlkeleri ve İnkılap Tarihi Enstitüsü’nde Yüksek Lisans derecesi için Vasfi Can Yazıcı tarafından Aralık 2012’de teslim edilen tezin özeti

Anti-Komünizm ve Ülkücü Paramiliter Kimliğinin İnşası (1974-1980)

Bu çalışma, Ülkücü paramiliter kimliğinin inşasını 1974 ile 1980 darbesi arasında aktif siyaset yapan ultra-milliyetçi militanların komünizm söylemleri üzerinden incelemektedir. Bu söylemleri militanların kendi sesini taşıyan tarihsel veriler; en başta hatıratlar, itiraflar ve hareket neşriyatı aracılığıyla irdelemektedir.

Bahsi geçen dönem kamusal figür cinayetleri, sokak savaşları ve katliamlar ile yüzlerce insanın ölümüne ve bu özelliğiyle Türkiye Cumhuriyeti tarihinin en önemli sosyo-politik krizlerinden bir tanesine şahitlik etmiştir. Ülkücü Hareket ve paramiliter kuvvetleri Milliyetçi Hareket Partisi’nin başarısız iktidar stratejisine hizmet ederken, bu olayların başat aktörleri olarak ön plana çıkmıştır. Ülkücü paramiliterlerin varlık sebebi olarak tanımlayabileceğimiz radikal sol siyaset yalnızca antagonistlerinden şiddetli bir tepki alacak kadar büyümemiş, aynı zamanda anti-komünizmi Türk Sağı’nın dil ve ideolojisinin en önemli bir parçası kılmış, komünist düşmanlığı geniş halk tabakalarına nüfuz etmiştir. Ülkücü Hareket’in anti-komünist militanlığı onu bu geniş tabakalara eklemlendirirken, şahsına münhasır paramiliter reaksiyonu onu bu en geniş anti-komünist bloktan farklılaştırmıştır. Bu eklemlenme ve farklılaşma zemini, işbu tezin objektifini oluşturmaktadır.