The History of Social Services in Republican Turkey: Social Change, Professionalism and Politics

In this study, which aims to provide a modest contribution to the history of social politics in Turkey, the social policies in general and the social services in particular are explored in a new light as an "art of government" by locating the issue through a broader problematization of the "question of modernity", coupled with the elite's aspirations to social control. Although the theme of governing the lives of the citizens by defining, regulating and controlling "the social sphere" has been a governmental concern throughout the history of modern Turkey, this study deals with the alterations as well as continuities between various periods in Republican history in terms of programs, mechanisms and agents.

The first part of the thesis focuses on the Republican elite's practices and discourses concerning the "child issue" and public health, the two pillars of social policy of the inter-war era, where the nascent Republican governments aimed at the optimization of the life of its citizens through pro-natalist policies. The rest of the thesis, which concentrates on the post-World War II era, problematizes institutionalized social services and the development of professional social work as a component of plural techniques of governmentality, by locating these new techniques within a larger economical and political context.

Türkçe Özet

Türkiye sosyal politika tarihine bir katki sunmayi hedefleyen bu çalismada, genel olarak sosyal politikalar ve özel olarak sosyal hizmetler, daha genis bir "modernite" sorunsallastirmasi ve seçkinlerin sosyal kontrol arzulari baglaminda bir "yönetim sanati" kavramsallastirmasi isiginda ele alinmaktadir. "Toplumsal alani" tanimlama, düzenleme ve denetleme gibi mekanizmalarla vatandaslarin hayatlarini yönetme modern Türkiye tarihi boyunca süregelen bir tema olmakla beraber, bu çalismada Cumhuriyet tarihinin degisik dönemlerinde programlar, mekanizmalar ve özneler açisindan degisimlerle birlikte süreklilikler de incelenmektedir.

Tezin ilk kismi, Cumhuriyet elitlerinin iki dünya savasi arasindaki dönemde sosyal politikanin önde gelen iki ayagi olan "çocuk davasi" ve kamu sagligina yönelik pratikleri ve söylemleri üzerine yogunlasir. Bu dönemde yeni Cumhuriyet yönetimi nüfus arttirici politikalar yoluyla vatandaslarinin yasamlarini üretken hale getirmeyi amaçlamistir. Tezin Ikinci Dünya Savasi sonrasina agirlik veren diger kisminda ise sosyal hizmetlerin kurumsallasmasi ve modern sosyal hizmet mesleginin gelisimi, bu yeni teknikleri genis bir ekonomik ve siyasal baglamin içine yerlestirerek, yönetim zihniyetinin çogul tekniklerinin bir bileseni olarak sorunsallastirilir.