An Indigenous Social Democracy: The Democratic Left Thought in Turkish Politics (1972-1975)

This study examines the roots and characteristics of democratic left thought which was formulated by Ecevit in the Republican Peoples Party of the 1970s as the social democracy peculiar to the conditions of Turkey. The researches made about Ecevit and the RPP's social democracy generally emphasized that the RPP could not be a real social democratic party, and social democratic thought in its European sense could not develop in Turkey. All these studies successfully showed what the RPP or Ecevit were not. However, this study departs from the question that what Ecevit was in fact. Therefore, this study analyzes the programmatic content of "democratic left" and tries to place it in the history of political thoughts. The main argument of the thesis is that the democratic left aimed to achieve a social justice by preserving the small property ownership in a country, most of the habitants of which had not been yet dispossessed by developing capitalism. So, democratic left was zealous about proving that small property ownership and industrialization may not contradict; and contrary to that, small property ownership could enhance industrialization. From this perspective, Ecevit's thought reminds a Rousseauean social utopia. Parallel to this, democratic left thought can be considered as the relative of agrarian populist or peasantist movements. However, the Rousseauean content of Ecevit's social utopia was balanced by his inclinations to modern liberalism about political representation and parliamentary democracy. The main aim of this study is to understand Ecevit's position in the history of political thoughts by referring and arguing the terms like social democracy, populism, peasantism, corporatism and solidarism.

Yerli Bir Sosyal Demokrasi: Türkiye Politikasinda Demokratik Sol Düsünce(1972-1975)

Bu tez, 1970'li yillarda Türkiye solu ve CHP içinde, Ecevit'in önderliginde formüle edilen ve Türkiye kosullarina özgü bir sosyal demokrasi arayisi oldugu iddia edilen "demokratik sol" düsüncenin kökenlerini ve karakteristiklerini anlamayi hedeflemektedir. Simdiye kadar Türkiye sosyal demokrasisi hakkinda yapilan çalismalar genellikle Türkiye'de CHP öncülügünde gelisen merkez-sol akimlarin tam anlamiyla sosyal demokrat sayilamayacagi ve Avrupali muadillerinden pek çok açidan farkliliklar tasidigini iddia ettiler. CHP ve Ecevit'in ne olmadigi konusunu yeterince isleyen bu çalismalarda eksik birakilan Ecevit'in "ne oldugu" sorusu bu tezin hareket noktasidir. Dolayisiyla bu çalismada "demokratik sol" program analiz edilmis ve bu programin dünya politik düsünce akimlari içindeki yeri tespit edilmeye çalisilmistir. Tezin ana argümani, demokratik sol düsüncenin az gelismis bir ülke konjonktüründe ve toplumun genis kesimlerinin henüz tamamiyle mülksüzlestirilmedigi bir kapitalizm evresinde küçük mülk sahipligini koruyarak ve tesvik ederek sosyal adaleti saglamayi hedefleyen bir hareket oldugudur. Bu açidan demokratik sol program bütün enerjisini küçük mülk sahipligi ile sanayilesmenin çelismeyebilecegini bilakis birbirlerini destekleyerek ilerleyebilecegini ispata harcamistir. Bu yönleriyle Ecevit'in düsüncesi Rousseaugil bir ütopyayi çagristirir. Demokratik sol düsüncenin tarimsal popülizm adi verilen bir popülizm türüyle de yakin akrabaliklari vardir. Ancak Ecevit'in toplumsal düsünün Rousseaucu kisimlari siyasal temsil gibi konularda modern liberal düsünce ile dengelenmistir. Tezin temel hedefi popülizm, korporatizm, solidarizm, köycülük ve sosyal demokrasi kavramlari çerçevesinde Ecevit'in siyasal programini siyasal düsünce tarihi içinde anlamlandirmaya çalismaktir.