The Lost Decade of EU-Turkey Relations: 1970-1980

This thesis investigates and discusses Turkey's exclusion from the expansion process of the EC towards the Mediterranean till the 1980s, beginning with the discussions about the Additional Protocol, which defined the framework of Turkey's association process and was critical for further development of the relations with in the context of the Transition Period of the three-staged EC-Turkey relations.

In the 1970s, formulating its strategic policies, the Community made the decision to expand towards the Mediterranean region, accepting the full memberships of Greece, Portugal, and Spain. Despite having much in common with these three countries, Turkey historically had paid little attention to the Mediterranean region until this development.

The initial question motivating this research project was whether Turkey lost a chance by not applying full membership at the end of the 1970s. The topic was approached from the perspective of international political economy with a comparative analysis of the four Mediterranean countries involved. The history and political economy of each country is examined, with focus on each country's relations with the EC and membership process. For the case of Turkey, a comparison is made with the other countries and the conclusion reached that there was not a chance lost at the end of the 1970s at all. The attitude of the governing elite and the issues of national consensus, developmentalism through import substitution industrialization, the role of the U.S. concern of Europeanization were found out as the crucial factors affecting Turkey's and the Community's attitudes.
 
AB-Türkiye İlişkilerinin Kayıp Onyılı: 1970-1980

Bu tez üç asamali Avrupa Toplulugu (AT)-Türkiye iliskilerinin Geçis Dönemi'ne odaklanarak iliskilerde kritik olan ve isbirliginin çerçevesini olusturan Katma Protokol ile baslayarak 1980'e dek geçen sürede Türkiye'nin Toplulukça uygulanan Akdeniz'e dogru genisleme sürecinin disinda kalisini inceler ve tartisir.

1970'lerde stratejik politikalarini düzenleyen Topluluk Akdeniz Havzasi'na yönelerek genisleme karari aldi ve Yunanistan, Portekiz ve Ispanya tam üyelige kabul edildi. Bu üç ülkeyle pek çok ortak özellige sahip olmasina karsin Türkiye, Akdeniz'e tarihsel süreç içinde çok az önem vermistir.

Bu arastirmayi baslatan ve gerektiren çikis sorusu Türkiye'nin Topluluga tam üye olmak için basvurmayarak 1970'lerin sonunda bir sans kaçirip kaçirmadigidir. Konu uluslararasi politik ekonomi perspektifinden sürece dahil olan dört Akdeniz ulus-devletin karsilastirmali analiziyle ele aliniyor. Her ülkenin politik ekonomik durumu ve tarihi AT ile iliskileri ve üyelik süreci baglaminda incelendi. Türkiye diger ülkelerle karsilastirilarak, 1970'lerin sonunda kaçirilmis bir sans olmadigi sonucuna varildi. Yönetici elit, ulusal uzlasma, ithal ikameci sanayilesme ile kalkinma, ABD'nin rolü ve Batililasma kaygisi Topluluk ve Türkiye'nin tutumlarini etkileyen önemli faktörler olarak ortaya çikti.