An abstract of the Thesis of Basak Deniz Özdogan, for the degree of Master of Arts from the Ataturk Institute for Modern Turkish History of Bogaziçi University to be taken in September 2008

Experience of September 12 Coup D’état in Turkish Novels of 1980s

This study scrutinizes the September 12 literature written just after the September 12 coup d’état, that is to say in 1980s. How the coup affected to the literature both its form and content; how the coup experienced by the authors and how the coup is represented within the novels in 1980s are the basic questions of this study. For this purpose, this study examines the September 12 novels, including to its field both the works of the canonized authors and the prison literature. Main focus of this study is the prison literature of 1980s which is considered as both a resistance space and as a representative of the hegemonic mentality of the period. It is suggested that the exclusion of the prison literature from the literary history is the representation of the exclusion of the prisoners from the politics and the public sphere. This study examines both the canonized literature of September 12 and the prison literature to analyze the entire atmosphere of the 1980s which was shaped by the military take over.

Bogaziçi Üniversitesi Atatürk Ilkeleri ve Inkilap Tarihi Enstitüsü’nde Yüksek Lisans derecesi için Basak Deniz Özdogan tarafindan Eylül 2008’de teslim edilen tezin özeti

80’li Yillarin Türk Romanlarinda 12 Eylül Deneyimi

Bu çalisma boyunca 1980’lerdeki yani hemen 12 Eylül darbesi ertesinde yazilan ve darbeye odaklanan edebiyat incelenmektedir. 12 Eylül darbesi, edebiyati biçim ve içerik bakimindan nasil etkiledigi, yazarlarin darbeyi nasil deneyimledikleri ve darbenin edebiyatta nasil temsil edildigi bu çalismanin temel sorularidir. Bu sorularin isiginda, bu çalismada hapishane edebiyati da çalismaya dahil edilerek, 80’li yillar boyunca yazilmis 12 Eylül romanlari incelenmektedir. Odak noktasini 80’li yillardaki hapishane edebiyatinin olusturdugu bu çalismada, hapishane edebiyati hem bir direnis alani olarak, hem de dönemin egemen zihniyetinin ve tavrinin tezahürlerini görebilecegimiz bir yazma deneyimi olarak incelenmistir. Hapishane edebiyatinin edebiyat tarihinden dislanmasinin, 12 Eylül mahkumlarinin siyasetten ve kamusal alandan da dislanmasinin bir sonucu oldugu savunulmustur. Çalisma boyunca 12 Eylül sonrasinda darbeyle sekillenmis kültürel atmosferin bütünlüklü bir haritasini çikarabilmek amaciyla, hem kanonize olmus yazarlarin hem de hapishane edebiyati yazarlarinin eserleri birlikte incelenmistir.