In Turkey, as elsewhere, statistics indicate a significant increase in household indebtedness since the beginning of the 2000s. This thesis focuses on experiences of indebtedness among a specific group, young white-collar workers, and is based on qualitative interviews conducted with twenty-one white-collar workers living and working in Istanbul. The study builds on and contributes to two strands of literature on indebtedness: the studies focusing on subjectivity and indebtedness and the studies examining the meanings associated with indebtedness. This thesis firstly argues that indebtedness is perceived as something that is needed to be justified and morally evaluated. It explores how debtors justify their indebtedness to deal with the shame, guilt and negative stigma concerning their indebtedness. It shows that the indebted narrate their experience of indebtedness over some binaries -reasonable debt vs. unreasonable debt and responsible debtor vs. irresponsible debtor- and justify their indebtedness by identifying themselves as responsible debtors who engage with reasonable debts. Secondly, the study argues that indebtedness is experienced around multiple and ambivalent feelings and meanings that go beyond shame and guilt which is much underlined in the literature. Several themes emerge around these multiple meanings attached to debt including, debt as a normal experience of life, debt as a burden, debt as a means of relief and happiness.

İstatistikler, Türkiye'de, başka yerlerde olduğu gibi, hane halkı borçluluğunda 2000lerin başından itibaren kayda değer bir artış olduğunu işaret eder. Bu tez belirli bir grubun -genç beyaz yakalı çalışanlar- borçluluk deneyimlerine odaklanır ve İstanbul'da yaşayan ve çalışan yirmi bir beyaz yakalı çalışanla gerçekleştirilmiş nitel görüşmelere dayanır. Bu çalışma, öznellik ve borçluluğa odaklanan çalışmalar ve borçlulukla ilişkili anlamları inceleyen çalışmalar olmak üzere borçluluğa ilişkin iki literatüre dayanır ve bu literatürlere katkıda bulunur. Bu tez, ilk olarak, borçluluğun haklı gösterilmesi gereken ve ahlaki olarak değerlendirilen bir şey olarak algılandığını savunur. Borçluların utanç, suçluluk ve negatif damgalama ile başa çıkmak için borçluluklarını nasıl haklı gösterdiklerini araştırır. Borçluların borçluluk deneyimlerini makul borç-makul olmayan borç ve sorumluluk sahibi borçlu-sorumsuz borçlu ikilikleri üzerinden aktardıklarını ve borçluluklarını kendilerini makul borçları olan sorumluluk sahibi borçlular olarak tanımlayarak haklı gösterdiklerini gösterir. Bu çalışma ikinci olarak, borçluluğun literatürde çoğunlukla vurgulan utanç ve suçluluk duygularının ötesine geçerek çoklu ve ikircikli hisler ve anlamlar etrafında deneyimlendiğini savunur. Borçla ilişkilendirilen bu çoklu anlamlar etrafında normal bir deneyim olarak borç, bir yük olarak borç, rahatlama aracı olarak borç ve mutluluk aracı olarak borç temalarının dahil olduğu bir-takım temalar ortaya çıkar.