Erzincan Earthquake in 1939 is one of the greatest natural disaster in the history of the Turkish Republic. More than thirty thousand people have died and city of Erzincan was wiped out of the map. As a response to it, construction of a new modern city which would provide the necessary conditions to live a civilized life for the residents of Erzincan was planned by the single party regime. Even though it tends to be seen as an omnipotent force, single party regime had its limits and they became apparent when it failed to undertake a task as ambitious as building a new city from scratch in Erzincan. Ascribing this failure just to external factors, which were out of the control of the single party regime such as the Second World War, only partially explains the story. The limits which prevented it to materialize New Erzincan were not solely external, but also emanated from the very feature that made this regime so unique in Turkish nation state’s history: the relationship between state and party. This uneasy relationship was far from being smooth unlike what is often tend to be envisioned. In this thesis it is argued that, the lack of harmony between the local party organization and local state bureaucracy that reflected itself in the shape of a vicious conflict between the governor and the alliance formed by the head of local party organization and the party inspector, was one of the primary reasons that led the project to its demise.

1939 Erzincan Depremi Türkiye Cumhuriyeti tarihinin en büyük doğal afetlerinden biridir. Otuz binden fazla insan hayatını kaybetmiş ve Erzincan şehri haritadan silinmiştir. Buna cevaben tek parti rejimi tarafından Erzincan’da yaşayan vatandaşlara medeni bir yaşam sürebilmeleri için gerekli koşulları sağlayacak yeni modern bir şehrin inşası planlanmıştır. Tek parti rejimini her şeye kadir bir güç olarak görme eğilimi yaygın olsa da bu rejimin de sınırları vardı ve bunlar Erzincan’da sıfırdan yeni bir şehir inşa etme gibi cüretkar bir girişimin başarısızlığa uğramasıyla belirgin hale geldi. Bu başarısızlığı yalnızca İkinci Dünya Savaşı gibi tek parti rejiminin kontrolü dışında gelişen dışsal etkenlere atfetmek kısmen açıklayıcı olur. Bu rejimin Yeni Erzincan’ı inşa edememesine neden olan limitler yalnızca dıştan değil, aynı zamanda bu rejimi Türk ulus devletinin tarihinde eşsiz kılan özelliğinden: devlet ve parti arasındaki ilişkiden de kaynaklanmaktaydı: Bu ilişki çoğu zaman tasavvur edilenin aksine pürüzsüz olmaktan çok uzaktı. Bu tezde; yerel parti teşkilatı lideri ve parti müfettişinin oluşturduğu ittifak ile vali arasında şiddetli bir çatışma şeklinde kendini gösteren yerel parti teşkilatı ile yerel devlet bürokrasisi arasındaki ahenksizliğin, projenin başarısızlığa sürükleyen ana nedenlerden biri olduğu iddia edilmektedir.