Gizem Sivri, Master’s Candidate at the Atatürk Institute for Modern Turkish History at Boğaziçi University, 2017

Associate Professor Cengiz Kırlı, Thesis Advisor 

In this thesis, I sketched a broad framework in the late Ottoman prison system and prisoners' institutional, legal, spatial problems and struggle with Ottoman approach towards women prisoners in terms of their gender roles, social ranks, fertilities, motherhood, and discriminative prison policy against them. Main aim of this thesis is to focus on special practical implementations and most importantly ignorance for women inmates even if they shared some of the same woeful conditions suffered by men, female prisoners were, in addi- tion, subject to abuses like rape, coercion, and discrimination in the Ottoman society just because of their feminity and vulnerability.

In the light of these brief concepts, my main aspiration is to underline their expendable positions that women accused or inmates had been completely discriminated and stigmatized in the Ottoman modernization mentalities (in case of prison reform) in the Tanzimat (1839-1876), Hamidian (1876-1908) and Second Constitutional (1908-1920) Era. As an original perspective to depict female prisoners' positions diversed from the other criminals (male inmates) was derived from the negligence of them in the prisons with apparently varied practices that remained inside of the prisons. Furthermore, we evaluated their situation as disappeared  gures of female inmates in Ottoman prison system. Briefly, I aimed at considering original roots of women prisoners' expendable roles within the concept of gendered criminality issue with the comparison between Ottoman women prisons (with counterparts of that in Near Eastern prisons) and European prisons implementations for the convicted women.

Özet: “Geç Osmanlı Döneminde Kadın Hapishaneleri ve Kadın Mahkumlar (1840-1920): Görünmezlikten Görmezden Gelmeye”

 Gizem Sivri, Yüksek Lisans Adayı, Boğaziçi Üniversitesi Atatürk İlkeleri ve İnkılap Tarihi Enstitüsü

Doç. Dr. Cengiz Kırlı, Tez Danışmanı

 Bu tez, 1840-1920 yılları arasında Osmanlı hapishanelerinde kalan kadın tutuklu ve hükümlülerin yaşam şartlarına, mahkumiyet süreçlerine, Osmanlı hapishane politikalarının kadınların mahkumiyet sürecine olan yansımasına mercek tutmaktadır. Temel olarak, suçlu ve mahkum bir kadın olmanın, toplumsal düzendeki karşılığına, Osmanlı hapishane politikalarının kadın mahkumları algılayış biçimlerine ve yalnızca kadın mahkumlara özgü uygulamalara odaklanan bu tezde; kadın mahkumlar için kiralanmış mahpushaneler, kadın hapishanelerinde uygulanan denetim mekanizmaları, gardiyanlık sistemi, imparatorluğun ekonomik problemlerinin Osmanlı’nın hapishane politikasına ve dolaylı olarak kadın hapishenelerindeki ceza pratiklerine olan yansıması tartışılmıştır.

Osmanlı arşivinden elde edilen veriler ve vakalar ışığında; kadın mahkum sayılarına, bu kadınların yaş, medeni hal, etnik kimlik, din, okur yazarlık, vb. gibi bilgilerine erişilerek, mahkum kadınların kimliklerine ve geçmişlerine dair değerlendirmeler yapılmıştır. Bunun yanı sıra, özellikle fahişe kadınlar üzerinde uygulanan negatif ayrımcılığa, hamile ve çocuklu kadınların hap- ishanelerdeki ayrıcalıklı pozisyonlarına göz atarken; çalıştırılarak rehabilite edilen kadınların hapishane atölyelerindeki üretim faaliyetlerine de değinilmiştir. Kısacası bu tez, kadınları suç işlemeye muktedir görmeyen yaygın anlayışın, kadınların mahkumiyet süreçleri sırasında da onları dışlayarak, görmezden gelerek, ayrımcılığa iterek ve yalnızca kadın oldukları için baskı ve suistimale maruz bırakarak mahkum eden hapishane poli- tikalarını somut arşiv malzemeleri ışığında derinlemesine tartışmıştır.