An abstract of the thesis of Kıvanç Yiğit Mısırlı, for the degree of Master of Arts from the Atatürk Institute for Modern Turkish History at Boğaziçi University to be taken in 2014

The 1948 Economic Congress: An attempt at the Political Re-organization of the Merchants in Turkey

This thesis explores the relationship between the state and private entrepreneurs during the period of return to multi-party politics in Turkey. Taking the 1948 Economic Congress of Turkey as its case, and the merchants in Turkey as its main agent, it argues that from the vantage point of merchants, the economic transition to agriculture-led growth was contingent on the class struggle during the said period. The process therefore was not a political rupture but represented a continuity in terms of capital accumulation strategies. 1948 Economic Congress of Turkey in this junction, acted as the forum through which the merchants debated their economic-corporate interests.

Using proceedings books, published reports of the congress, newspaper articles by prominent intellectuals, annals of participating chambers and national assembly records, the research revealed that private entrepreneurs had no intention of dismantling the state presence in and over economy but expected the institutional transformation of the relationship between the state and themselves. In addition to their demands of economic rationalization in state apparatus and formation of institutions that would allow them direct channels into economic policy-making processes, merchants demanded the state to act as the collective capitalist by using redistributive policy to promote the intensification and centralization of capital.

Atatürk İlkeleri ve İnkılap Tarihi Enstitüsü’nde Yüksek Lisans derecesi için Kıvanç Yiğit Mısırlı tarafından 2014’te teslimedilen tezin özeti

1948 Türkiye İktisat Kongesi: Tüccarların Siyasal Yeniden Yapılanma Girişimi

Bu tez Türkiye’de çok-partili hayata dönüş sürecinde devlet ve iş adamları arasındaki ilişkiyi incelemektedir. Kendisine 1948 Türkiye İktisat Kongresi’ni örnek vaka, dönemin tüccarlarını asli aktör olarak alıp tüccarların bakış açısından tarımdan sanayiye kaynak aktarımına dayanan birikim rejiminden tarımsal büyümeye dayalı bir birikim rejimine geçişin, bu dönemde, Türkiye içindeki sınıf mücadelesine bağımlı bir değişken olduğunu iddia etmektedir. Süreç bu anlamıyla bir kopuştan ziyade süreklilik arz etmektedir. 1948 Türkiye İktisat Kongresi ise bu kesişme noktasında, tüccarların ekonomik-korporatif çıkarlarını tartıştıkları bir forum özelliği taşımaktadır. Kongreye sunulan bildirilileri, kongre raporlarını, önde gelen entelektüellerin gazete yazılarını, meclis ve oda tutanaklarını kullanan araştırma özel sektörün ekonomi üzerindeki ve içindeki devlet etkisini ortadan kaldırma amacında olmadığını, ama devlet ve kendileri arasındai ilişkinin kurumsal olarak dönüştürülmesini bekledikleri ortaya çıkardı. Devlet aygıtında ekonomik rasyonalizasyon ve ekonomi politikası yapım süreçlerine doğrudan işadamlarının doğrudan katılımın sağlayacak kanalların inşasına dair taleplerine ek olarak tüccarlar devletin bölüşüm politikaları aracılığıyla sermaye birikimi sürecinin yoğunlaşması ve merkezileşmesini kollektif bir sermayedar gibi hareket ederek sağlamasını talep etti.