In this thesis the identity problem in literary works of Cevat Şakir (known as "Balıkçı") will be studied, in terms of his approach to the "sea". This work intends to demonstrate that Balıkçı is not a historian nor a theoretician but he is someone who succeeded in creating a national narrative of Turkish identity in literature through the "sea" theme. In his works, a systematic discussion of a genesis thesis cannot be seen. Instead, identities found in his literary production do not create a ho-mogenous whole and it is difficult to find a clear answer to solve the identity problem of Turkish Republic in his works. His works are not academic and do not propose strict explanations. He tries to construct a Mediterranean identity through the "sea" element. However, he does not prepare an agenda to explain his theories clearly. Instead, one may not separate his fictional books from his essay books. His so-called historical approach becomes popular because it goes hand in hand with the official cultural policy of regime. His national narratives could be explained with Homi K. Bhabha's concept of "ambivalence" and Partha Chatterjee's "thematic-problematic" dichotomy. Intriguingly, his so-called historical approach gets popular because he puts forward the view that Turkish history is secular therewith, he defends the idea that Turkish identity was corrupted during Ottomans' dynasty. In parallel, his approach had a remarkable place in official culture policy of Repub-lican Regime. As it will be demonstrated in this research, Cevat Şakir is a popular author who created a new national narrative in Turkish literature with the identity problem through the "sea" element therefore he has still a place in literary canon today as well.

Bu tezde, Cevat Şakir'in (Balıkçı) edebi eserlerindeki kimlik sorunu deniz teması üzerinden incelenecektir. Bu çalışma Balıkçı'nin tarihçi yahut teorisyen olmadığını fakat edebiyatta deniz temasına bağlı olarak Türk kimliğini milli bir anlatı olarak inşa ettiğini göstermeyi amaçla-maktadır. Eserlerinde sistemli bir yaratılış tezi görülmez. Bu bağlamda, eserlerinde yer alan kimlikler Türkiye Cumhuriyeti'nin kimlik krizini çözme noktasında homojen bir bütün teşkil etmez. Eserleri akademik olmamakla birlikte anlaşılır çözümler ihtiva etmez. Balıkçı, deniz unsurundan hareketle bir Akdeniz kimliği oluşturmaya çalışır. Ancak, teorilerini açık bir şekilde ortaya koyan bir plan hazırlamaz. Bununla beraber, edebi eserleriyle denemeleri üslup bakımından birbirinden ayrılmaz. Yine de sözde tarihsel yaklaşımı popüler olur çünkü resmi kültür politikasına oldukça uygun düşer. Onun yarattığı milli anlatılar Homi K. Bhabha'nın "belirsizlik" kavramıyla ve Partha Chatterjee'nin "tematik-problematik" ikilemiyle açıklanabilir. Buna paralel olarak Balıkçı'nın tarihsel yaklaşımı Cumhuriyet rejiminin resmi kültür politikasında dikkat çekici bir yer kazanır. Bu çalışmada gösterileceği üzere Balıkçı, Türk edebiyatında deniz temasına bağlı olarak yeni bir milli anlatı yaratmıştır ve günümüzde dahi edebiyat kanonunun içerisinde yerini korumaktadır.