This study's main purpose is to analyze the role of the state in the cinema industry of Turkey with a focus on the laws, regulations, and statistical data. These analyses dwell on the ways in which the cinema sector in Turkey has been influenced by the state policies particularly throughout the 1980s and afterwards that was characterized by neoliberalism and globalization. The analyses are also accompanied by a comparison of the relationship between the state and cinema sector in Turkey with France, the United States, and India. The historical and ethnographic data demonstrates that the Turkish state lacks policies to facilitate the cinema industry growth as a profit-oriented sector; to protect national cinema against the domination of the foreign profit-oriented cinema sectors; and/or to support the art cinema. The Turkish state gets involved in the sector only through some arbitrary and non coherent interventions and through the implementation of neoliberal policies, the sector is essentially abandoned to the market conditions. This abandonment eventually causes monopolization in various parts of the cinema sector. By highlighting these significantly under researched political economic dynamics, this thesis fills a gap in the literature on cinema in Turkey which so far has focused primarily on its historical and artistic dimensions.

Bu çalışmada temel amaç, Türkiye'de devletin sinema sektöründe aldığı rolün yasalar, hukuki kararlar ve istatistiki bilgilere dayanarak araştırılmasıdır. Bu analizler neoliberal politikalar ve küreselleşmeyle şekillenen 1980'ler ve sonrası dönemde Türkiye sinema sektörünün devlet politikalarından nasıl etkilendiğini ele alıyor. Aynı zamanda Türkiye, Fransa, Amerika Birleşik Devletleri ve Hindistan'daki devlet ve sinema sektörü ilişkisini karşılaştırarak bu analizler yapılıyor. Bu tarihsel ve etnografik bilgiler Türkiye devletinin politikalarının sinema sektörünü kar odaklı bir sektör olarak gelişmesini desteklemekte, yerli sinemayı yabancı kar odaklı sinema sektörlerinin hakimiyetine karşı korumakta ve sanat sinemasını desteklemekte eksik olduğunu kanıtlıyor. Türkiye devleti sadece keyfi müdahaleler ve neoliberal politika uygulamalarıyla sektöre dahil olurken, sektör piyasa ekonomisinin koşullarına bırakılıyor. Sonuçta ise bu bırakış sektörün çeşitli alanlarında tekelleşmeye sebep oluyor. Bu tez, sinema sektörünün daha önce çok az çalışmaya konu edilmiş bu politik ekonomik dinamiklerini ortaya koymak suretiyle, genelde tarihsel ve sanatsal konulara odaklanan Türkiye sineması literatüründeki bir boşluğu doldurmayı hedefliyor.