'Not Just a Game': Sports and Physical Education in the Early Republican Turkey (1923-1951)

This thesis explores the policies towards sports and physical education during the early Republican era. Rather than introducing a chronological outline, its aim is to understand the actual dynamics lying beneath the physical culture. The hypothesis is that the Turkish physical culture was shaped by the utilitarian aspects of sports and physical education rather than by its audience and leisure time functions.

The Kemalist policy makers aimed at utilizing sports and physical education to improve the physical and mental health of the people, particularly children and adolescents. Furthermore, the physical training activities were designed as powerful tools of equipping the youth with the necessary physical and mental skills for military service and industrial development. Therefore, they can be handled as components of the early Republican social policy. However, like other components of the social policy, sports and physical education included measures towards moral regulation and social control. Although there was a strong belief in the sports and physical education policies in the way of reaching the ultimate goals, these attempts of the governing circles could not be put into practice to any great extent. Both because of financial and infrastructural problems and the principal contradictions implicit in the policies, they could be applied only on a limited scale.

Bir Oyundan Daha Fazlasi: Erken Cumhuriyet Türkiyesinde Beden Terbiyesi ve Spor (1923-1951)

Bu yüksek lisans tezi erken Cumhuriyet Türkiyesi'nde beden terbiyesi ve spor politikalarini ele almaktadir. Spor tarihi ile ilgili literatürde hakim olan tarzin ötesine geçilerek, modern sporlarin Türkiye'deki kronolojik gelisimi ile yetinilmemis, bu gelisimin arkasindaki gerçek dinamikler aydinlatilmaya çalisilmistir. Tezin ana iddiasi, erken Cumhuriyet Türkiyesi'nde beden egitimi ve spor politikalarinin seyire yönelik, bos zamanlari degerlendirme fonksiyonlarinin ötesinde, onlardan beklenen sosyal faydalar etrafinda sekillendigidir.

Spor ve beden terbiyesi politikalari, bu baglamda öncelikle düsük olan saglik düzeyini yükseltmeyi ve özellikle gençlerin ve çocuklarin daha saglikli nesiller olarak yetismesini amaçlamistir. Bununla beraber bu politikalar sayesinde halkin ve özellikle yeni nesillerin milli müdafaa ve ekonomik kalkinma hamleleri içerisinde yüksek yeteneklerle donatilmasi hedeflenmistir. Bu yüzden beden terbiyesi ve spor politikalari erken Cumhuriyet Türkiyesi'nde genel sosyal politikasinin ayrilmaz birer parçasidirlar. Ancak sosyal politikanin diger ögeleri gibi, spor ve beden tebiyesi politikalari da yüksek oranlarda moral regülasyon ve sosyal kontrol normlari içerir.

Tez, spor ve beden terbiyesi politikalarinin bu yillarda uygulanis kosullarina da isik tutmayi amaçlamaktadir. Kemalist resmi söylemde beden terbiyesi politikalari yoluyla elde edilecek faydalara sarsilmaz bir inanç olmussa da, finansal ve altyapisal problemler, bu politikalarin içerdigi çeliskiler ve bürokrat kadrolar arasindaki anlasmazliklar yüzünden büyük ölçüde atil kalmis ve hayata geçirilememistir.