Abstract 

This study investigates the history of social politics and women’s history in Turkey in terms of philanthropy and women through an examination of women’s socialization and participation to transformed the public sphere through philanthropic women’s NGOs. Women have been prominent in organizations since the Ottoman period. These organizations changed in the 1980s and 1990s in terms of goals, activities and organizational structure. The Hanimlar Egitim ve Kültür Vakfi (Foundation for Women’s Education and Culture) has witnessed and has influenced all active periods of the Turkish women’s movements in the 1980s and 1990s, thus witnessing the transformation first hand.

My sources are activity reports, offical documents, bulletins, brochures, and boks published by the foundation. In order to reflect philanthropic women’s motivations, characteristics and the impact of activities on their lives, I used questionnaires, interviews and my own observation notes.

The thesis consists of four chapters. Chapter one focuses on the women’s issue and modernization in order to draw a picture of Turkey. Chapter two presents a literature review on the feminization of poverty, the gendering social policy towards voluntary organizations and the transformation of women’s NGOs. In chapter three, categorization of Turkish women’s NGOs described from a historical perspective, in terms of the transformation of women’s NGO. Chapter four reports a case study, and provide state results, examined in all detail.

Özet

Bu çalisma, “ kadin ve hayirseverlik” konusunda, Türkiye sosyal tarihine ve kadin tarihine bir katki saglamayi hedeflemektedir. Çalismada kadinlarin, kadin hayir organizasyonlari vasitasiyla sosyallestikleri ve yeni formlar almis kamusal alana dahil olduklari konusu tartisilmaktadir. Özellikle Osmanli döneminden bu yana hayir kurumlarinda, kurucu, yönetici, finansör pozisyonlarinda basat rol oynayan kadin öznesi üzerinde durulmustur. 1980ler ve 1990 lardan itibaren kadin hayir kurumlarinda gözlemlenen degisim, hedefler, aktivite tarzlari ve organizasyonel yapi baglaminda incelenmistir. 1980 ve 1990lardaki degisimi yasama imkanini bulan Hanimlar Egitim ve Kültür Vakfi çalismanin amaci ve yöntemiyle uyum arzettigi için örnek olay olarak islenmistir.

Kullanilan kaynaklar Vakfin yillik faaliyet raporlari, tüm resmi evraklari, bültenleri, brosürleri, Vakif adina yayinlamis kitaplardir. Hayirsever kadinlarin motivasyonlarini, ortak özelliklerini ve bu tür faaliyetler içerisinde bulunmanin hayatlari üzerindeki etkileri tespit edebilmek adina anket, mülakat ve faaliyetlere katilim-gözlem teknikleri uygulanmistir.

Tez dört bölümden olusmaktadir. Ilk bölümde Türkiye’deki Kadin meselesi ve Modernite’nin genel bir panoramasi çizilmektedir. Ikinci bölümde Yoksullugun Kadinsilasmasi, Sosyal Politikalarin Gönüllü Organizasyonlar Çerçevesinde Cinsiyet Kazanmasi, ve Kadin NGO’larinin Degisimi konularinda bir literatür taramasi yapilmistir. Üçüncü bölümde Türk Kadin NGO larinin degisimi tarihi perspektiften ele alinmistir. Dördüncü bölümde örnek olay olan, vakif çalismasi dördüncü bölümde tüm detaylariyla tartisilmaya çalisilmistir.