An abstract of the Dissertation of Barış Alp Özden for the degree of Doctor of Philosophy from the Atatürk Institute for Modern Turkish History to be taken April 2011

Title: Working Class Formation in Turkey, 1946-1962

This study explores the everyday experiences and changing meanings workers attached to their living and working conditions in Turkey between the end of the Second World War and the early 1960s. A primary target of this dissertation is to explore the politics and ideologies of class as important elements of the historical process from big cities and weaving mills to national domains of social regulation, labor law and trade union policy. The working class appears to have been an active force and also a point of contention during the period which witnessed the dislocation of many producers from agrarian economy to industrial work in urban centers and with the visible expansion of wage labor.

One of the inspirations of this study is specified as the conception of everydayness as an effort to question large structural generalizations and recover specificity. This outlook guided the discussion on the local and quotidian contexts such as the housing conditions in big cities and the new leisure pursuits of working people in which the possibilities of class solidarity were created. In a similar vein, the changing regimes of industrial discipline and its impact on working class identity and culture in specific industries and individual workplaces are discussed in order to recover the diversity of workers’ experiences, on the one hand, and to detect elements of resistance and collective action, on the other. The study is concluded by the discussion of the rich terrain of conflict between the state and workers’ associations as well as among the latter on the boundaries of class, changing meanings of labor and the role of the associational activity.

 

Atatürk Ilkeleri ve Inkilap Tarihi Enstitüsü’nde Doktora derecesi için Barış Alp Özden tarafindan Nisan 2011’de teslim edilen tezin kısa özeti

Başlık: Türkiye’de İşçi Sınıfı Olusumu, 1946-1962

Bu çalisma İkinci Dünya Savasi’nin bitiminden 1960’li yillara uzanan dönemde isçilerin gündelik hayat deneyimlerini ve çalisma ve yasam kosullarini anlamlandirma biçimlerindeki degisimi incelemektedir. Çalismanin baslica amaçlarindan biri isçi sinifinin büyük sehirler ve tekstil isyerlerinden is hayatini düzenleyen mevzuat ve sendikal siyasete kadar genis bir alanda tarihsel sürecin önemli bir unsuru haline geldigini göstermektir. Birçok üreticinin tarimsal ekonomiden büyük kentlerdeki sanayi islerine dogru kaymasina ve ücretli emek formunun yayilmasina taniklik eden dönem içerisinde isçi sinifi hem faal bir güç hem de farkli aktörler arasindaki çatismalarin bir konusu haline gelmistir.

Bu çalisma yapisalci genellemeleri sorgulamak ve özgül tarihsel baglamlari tekrar görünür kilmak amaciyla gündelik hayat kavramsallastirmasina basvuruyor. Bu bakis açisindan hareketle çalisma, isçilerin büyük sehirlerdeki barinma kosullari ve bos zaman faaliyetleri gibi ayriksi bir sinif kimliginin ve dayanisma örüntülerinin ortaya çikisini mümkün kilan yerel ve gündelik baglamlara yogunlasiyor. Benzer bir biçimde degisen endüstriyel disiplin rejimleri ve bunlarin sinif kültürü ve kimligi üzerindeki etkileri, bir yandan isçilerin deneyimlerindeki çesitliligi ortaya çikarmak, diger yandan da direnis ve kolektif eylem imkânlarini tespit etmek amaciyla tartisiliyor. Çalisma, sinif taniminin sinirlari, emegin degisen anlamlari ve sendikalarin rolü üzerine devlet ve isçi birlikleri arasindaki farkli fikirlerin ve çatismalarin tartisilmasiyla sonuçlaniyor.