This dissertation analyzes the impact of the Cyprus issue, Aegean dis-putes and minority conflicts on Greek foreign policy towards Turkey under PASOK rule between 1981 and 1989. The continuity of traditional Greek expansionist motivation and its reflections on the foreign policy strategies of PASOK governments during the 1980s; the populism created with the dramatization of Cyprus issue around Turkey's political and military presence on Cyprus island; PASOK's nationalist discourse on Cyprus and attempts to internationalize the Cyprus conflict as part of geopolitical strategies of Greek foreign policy towards Turkey; its post-modern approaches to Aegean disputes through continental shelf and territorial waters issues and instrumentalization of the Turkish Minority in Greece in the bilateral relations with Turkey constitute the main focal points of the study. These issues are evaluated with the developments in Greco-Turkish relations in a historical context of geopolitical conjuncture. This dissertation is mainly based on documents from the Greek and Turkish archives, and, analysis of Greek scholars in order to construct a framework by understanding the mainstream approaches to Greco-Turkish conflicts in the Greek academic circle. The dissertation argues that traditional Greek extensionist policies, which arise from the well-known Megali Idea phenomenon, have a continuous character which has effected every generation of Greek ruling elite throughout the 19th and 20th centuries. The work shows that the continuity of traditional Megali Idea in a post-modern character was one of the most dominant element in shaping PASOK's foreign policy strategies towards Turkey during its ruling period between 1981 and 1989. In this respect, although PASOK appeared as a political movement challenging the established order in Greece, it has adopted Greek nationalism and the traditional features of Greek foreign policy and transformed itself to a mainstream political actor embracing the national issues instead of the socio-economic problems of the Greek society. In that sense, the study is trying to uncloak the reasons of the motivation behind PASOK's instrumentalization of Cyprus, Aegean and minority issues in the historical con-text of Greco-Turkish relations.

Bu tez 1981 – 1989 arasındaki PASOK iktidarı döneminde, Kıbrıs sorunu, Ege anlaşmazlıkları ve azınlık meselelerinin Türkiye'ye yönelik Yunan dış politikası üzerindeki etkilerini analiz etmektedir. Geleneksel Yunan genişlemeci motivasyonu ve 1980'ler boyunca PASOK iktidarı dönemindeki dış politika stratejileri üzerindeki yansıması; Türkiye'nin Kıbrıs adasındaki siyasi ve askeri varlığı üzerinden Kıbrıs sorununun dramatize edilmesi ile yaratılan popülizm; PASOK'un Kıbrıs'la ilgili milliyetçi söylemi ve Kıbrıs sorununu Yunan dış politikasının Türkiye'ye yönelik jeopolitik stratejilerinin bir parçası olarak uluslararasılaştırma çabaları; kıta sahanlığı ve karasuları anlaşmazlıkları üzerinden Ege sorunlarına yönelik post-modern yaklaşımları ve Yunanistan'daki Türk Azınlığı Türkiye ile ikili ilişkilerde araçsallaştırması bu çalışmanın temel odak noktalarını oluşturmaktadır. Bu konular, jeopolitik konjonktüre göre Yunan-Türk ilişkilerinin tarihsel bağlamındaki gelişmelerle birlikte değerlendirilmektedir. Bu tez temel olarak Yunan ve Türk arşiv belgeleri ile Yunan-Türk anlaşmazlıkları ile ilgili Yunan akademik çevrelerindeki ana akım yaklaşımları anlayarak bir çerçeve inşa edebilmek amacıyla çoğunlukla Yunan araştırmacıların çalışmalarına dayandırılmıştır. Tez, iyi bilinen Me-gali Idea fenomeninin yarattığı, 19. ve 20. yüzyıllar boyunca her nesilden Yunan yönetici elitlerini etkileyen geleneksel Yunan yayılmacılığının süregelen bir karakteri olduğunu iddia etmektedir. Çalışma, geleneksel Yunan yayılmacılığının bu devamlılık özelliğinin, 1981 – 1989 arası iktidarı boyunca PASOK'un Türkiye'ye yönelik dış politika stratejilerinin oluşturulmasında en belirgin unsurlardan biri olduğunu göstermektedir. Bu noktada, her ne kadar PASOK Yunanistan'daki müesses nizama meydan okuyan bir siyasi aktör olarak ortaya çıkmışsa da, sonunda kendisini Yunan milliyetçiliğini benimseyen ve Yunan toplumunun sosyo-ekonomik sorunları yerine Yunan dış politika geleneğinin yayılmacı karakterine sarılan bir siyasi harekete dönüştürmüştür. Bu anlamda, bu çalışma Yunan-Türk ilişkilerinin tarihsel bağlamı içerisinde, PASOK'un Kıbrıs, Ege ve azınlık konularını araçsallaştırmasının ardındaki motivasyonun sebeplerini ortaya koymaya çalışmaktadır.