Poor enlighteners: Pedagogy, politics and elementary school teachers in the early Republican era

This study examines the relationships between elementary school teachers and the early republican regime in Turkey between 1923 and 1940. Unlike the educational history literature in which the teachers are figures in the shadows, this study seeks to answer the question of how elementary school teachers made sense of the partnership be-tween the teachers and the new regime and how they appropriated and recreated the republican ideology in their local contexts. In this study, the relationship between elementary school teachers and the republican regime is examined on three levels. First, the economic and institutional aspects of the relationship between the teachers and the republican regime are investigated. Second, the pedagogy of the early republican period and the transformations in pedagogical litera-ture are explored as factors that shaped the relationship between teachers and the republican regime. Finally, the concrete manifesta-tions of this relationship, as recalled by the teachers themselves, are examined. This study demonstrates that the state did not present a homogeneous unity in the field of education during the early republican era, and that the relationship between the teachers and the regime was more com-plicated than the teachers' being merely obedient servants of a unified ruling cadre. They were social and political actors who adopted the regime's principles and educational policies in their local contexts, and their relationship with the new regime was characterized not only by compromises but also by conflicts and tensions.

Yoksul aydınlanmacılar: Erken Cumhuriyet döneminde pedagoji, siyaset ve ilkokul öğretmenleri

Bu çalışma, 1923-1940 yılları arası erken Cumhuriyet döneminin ilkokul öğretmenleri ve onların cumhuriyet rejimi ile ilişkileri üzerinedir. Öğretmenlerin belirsiz figürler oldukları eğitim tarihi çalışmalarından farklı olarak bu çalışma, öğretmenlerle yeni rejim arasındaki iş birliğinin öğretmenlerce nasıl alımlandığını ve yeni rejimin öğretmenlerce nasıl yorumlandığını ve yeniden tanımlandığını araştırmaktadır. Bu çalışmada öğretmenlerle Cumhuriyet rejimi arasındaki ilişki üç farklı düzeyde ele alınmaktadır. Birinci olarak, öğretmenlerin cumhuri-yet rejimi ile ilişkilerinin ekonomik ve kurumsal boyutları araştırıl-maktadır. İkinci olarak, öğretmenlerin cumhuriyet rejimiyle ilişkilerini şekillendiren, erken cumhuriyet döneminin pedagojisi ve pedagoji lite-ratüründeki dönüşümler ele alınmaktadır. Son olarak, bu ilişkinin öğ-retmen anıları yoluyla somut tezahürleri analiz edilmektedir. Bu çalışma, erken cumhuriyet döneminde devletin eğitim alanında homojen bir birlik oluşturmadığını ve öğretmenlerin rejimle ilişkisinin, öğretmenlerin homojen bir yönetici kadronun itaatkâr hizmetkarları oldukları yargısından daha karmaşık olduğunu göstermektedir. Öğretmenler rejimin ilkelerini ve eğitim politikasını kendi yerel koşullarında yeniden yorumlayan sosyal ve politik aktörlerdi ve öğretmenler ile Cumhuriyet rejimi arasındaki ilişkiyi sadece uzlaşmalar değil, çatışmalar ve gerilimler de karakterize ediyordu.