This dissertation examines the reactions of the Ottoman society against the new taxes implemented in the beginning of the 20th century and the provincial governors during the reign of Sultan Abdulhamid II by focusing on the various repertoiries of the society. The dissertation analyzes the centralization reforms of the central bureaucracy from Tanzimat to 1908 and traces the reactions of the urban society as the negotiation practices with the state bureaucracy to define the limits of central power in the provinces. Furthermore it analyzes how the dynamics of urban politics were shapen in the Ottoman borderlands during the late Ottoman Empire. Based on Ottoman and British sources this study demonstrates that the fiscal and political centralization of the empire was not a top-down process but a result of the bargaining process between various actors of the empire. This study illustrates this point by focusing on the resistance against the new taxes, the problems caused by social, economic and climate conditions and centralization reforms of the local bureaucracy in Kosovo, Erzurum, Bitlis provinces and the cities around them. In that sense, this study is a contribution to the Ottoman social, cultural and economic history of the Ottoman borderland.

Bu çalışma Osmanlı kent toplumunun 20. yüzyıl başında uygulamaya konan yeni vergiler ile birlikte Sultan İkinci Abdülhamid döneminin yerel yönetimlerine karşı reaksiyonlarını incelemektedir. Çalışma, Tanzimat Fermanı’nın ilanından 1908 yılında kadar gerçekleşen merkezileşme reformlarını analiz ederken kent toplumunun bu reformları desteklemek ya da değiştirmek için geliştirdiği farklı repertuarlara odaklanarak, bu pratikleri devletin yerel üzerindeki iktidarının sınırını belirleme ve pazarlık pratikleri olarak tanımlamaktadır. Ayrıca, bu çalışma kent hayatının geç Osmanlı döneminde değişen dinamiklerini açıklamaya çalışmaktadır. Osmanlı ve İngiliz arşiv kaynaklarına dayanarak bu çalışma imparatorluğunun mali ve siyasi merkezileşme çabalarının yukarıdan aşağı şekillenen yapılar olmadığını, kent hayatının aktörleri ile gerçekleşen müzakere politikaları sonucu belirlendiğini iddia etmektedir. Tez, bu meseleyi Kosova, Erzurum, Bitlis vilayetleri ve bu vilayetlerin etrafındaki şehirlerde yeni vergiler, sosyal, ekonomik ve iklim kaynaklı şartların neden olduğu problemler ve yerel bürokrasinin merkezileşme adımlarına karşı gerçekleşen direniş hareketlerine odaklanarak örneklendirmektedir. Bu anlamda bu çalışma Osmanlı sınır bölgelerinin sosyal, kültürel ve ekonomik tarihine bir katkı olmayı da amaçlamaktadır.