Conservative women in contemporary Turkish politics: Mobilization, party politics and voting

This dissertation examines women's political participation process (a.k.a political feminization) in the case of Turkey's AKP. Therefore, it is built on a puzzle between the number of women in the party and the party's gender agenda. It focuses on the political participation process of women through qualitative research on the party's women's branches and party's women voters. By analyzing the relationship, the party's anti-feminist agenda deliberately specifies the limits of women's political involvement bolstering it with the party's Islamist-conservative ideology. Afterwards, without challenging the strict bounds of the party, women activists (actors in the party's women branches) rigorously navigate their political survival by polishing their mobilization abilities. The research findings suggest that AKP reaches out women without pledging to gender equality or feminist emancipation while rhetorically encouraging their participation into politics both as activist and voter. In return, women form their political style considering the limits and pushing the presumable opportunities, which stem from the the limits. Moreover, women voters raise their political agency by routinizing the voting behavior and identifying themselves as the AKP's supporters.

Günümüz Türkiye siyasetinde muhafazakar kadınlar: Mobilizasyon, parti siyaseti ve oy verme

Bu tez kadınların siyasal katılım sürecini (diğer adıyla siyasetin kadınlaşması) Türkiye'de Adalet ve Kalkınma Partisi örneğinde incelemektedir. Bu sebeple, araştırma partinin kadın üye ve seçmen sayısı ile partinin toplumsal cinsiyet ajandası arasındaki ilişkiyi anlamayı amaçlamıştır. Parti, parti kadın kolları ve partinin kadın seçmenler üzerine yapılan nitel araştırma ile kadınların siyasal katılım sürecine odaklanmıştır. İlişkiyi incelerken öncelikle partinin İslami-muhafazakâr ideolojisi ile desteklenen feminizm karşıtı gündeminin kadınların siyasal katılım sürecinin sınırlarını belirlediği gösterilmiştir. Daha sonra ise kadın aktivistlerin (parti kadın kolları aktörlerinin), partinin belirlediği sınırlara meydan okumadan siyasal hayatlarını parti mobilizasyonundaki rollerini belirginleştirerek sürdürdüğüne dikkat çekilmiştir. Parti retorik olarak seçmen ve aktivist kadınların siyasal katılımını teşvik ederken bunu kadınlara yönelik toplumsal cinsiyet eşitliği ya da feminist bir özgürleşme vaadiyle yapmıyor. Bununla birlikte kadın aktivistler partinin belirlediği sınırları dikkate alıyor ve oradan doğan fırsatları da stratejik bir biçimde fırsata dönüştürerek siyaset tarzlarını oluşturuyorlar. Kadın seçmenler de parti ile oluşturdukları siyasal aktörlüklerini rutinleştirdikleri oy davranışlarıyla partinin sadık destekçisi olduklarını gösteriyorlar.