Bu tez, farklı bağlamlarda sıklıkla kullanılan "Jön Türk kuşağı" tabirini merkeze almakta ve esas olarak hatıratlar vasıtasıyla Jön Türklerin kuşak bilinçlerini incelemektedir. Bu çalışmada, Jön Türklerin kuşak mensubiyeti üzerine olan söylemi güçlendirdiği ve sonraki nesillerin benimsemesi için temel bir kuşak sözlüğü oluşturduğu savunulmaktadır. Ayrıca, eğitimin bu kuşağı şekillendirmede belirleyici bir rol oynadığı, genişleyen eğitim ortamının kuşak bilincini güçlendirdiği ve kuşak mefhumunun çift eksenli bir anlayışının yaygınlaşmasına imkan tanıdığı ileriye sürülmektedir. Tezde bu kuşağın üyelerinin gençliğe verdiği değerin yüksek fakat pragmatik olduğu savunulmuştur ve Jön Türk kuşağının tanımlayıcı özelliklerini ve sınırlarını müzakere için hatıratlardaki olgunluk ve kıdem anlatıları incelenmiştir.

The thesis focuses on the "Young Turk generation," a term frequently employed in various contexts, and it examines the Young Turks' generational consciousness primarily through analyzing their memoirs. This study argues that the Young Turks fortified the discourse on generational identity and established a foundational generational lexicon for subsequent generations to adopt. It is contended that educational growth has played a critical role in this generation's formation, reinforcing generational awareness and making a two-axis understanding of the concept of "generation" more prevalent. The thesis also explores the pragmatic yet high value that members of this generation placed on youth, and it examines maturity and seniority narratives within their memoirs to discuss the defining characteristics and boundaries of the Young Turk generation.