Bu çalışma Osmanlı İmparatorluğu'ndan Anadolu'ya kalan ulaştırma mirasını gözönünde bulundurarak Milli Mücadele yıllarındaki karayolu ve demiryolu ulaştırması üzerine bir anlatı sunmaktadır. 19. Yüzyıl ulaştırma alanında büyük teknolojik devrimlere şahitlik ederken, Osmanlı İmparatorluğu'nda da Tanzimat ile beraber devletin bu alana direkt katılımı yönünde gelişmeler yaşandı. Yine bu yüzyılda, savaşların ülke içinde daha fazla kaynağı hareket ettirmesini gerekli kılacak şekilde dönüşmesi savaş gücü bağlamında ulaştırma faktörünün önemi artırdı. İmparatorluğun son dönemindeki finansal ve askeri sıkıntılar ülke içinde gelişmiş bir ulaştırma ağı oluşmasını engelledi. Milli Mücadele sırasında Batı Cephesine yapılan silah ve cephane sevkiyatları zor şartlarda ve olağanüstü önlemler altında gerçekleşti.

This study presents a narrative on road and railway transportation in the years of the National Struggle regarding the transportation legacy from the Ottoman Empire to Anatolia. In addition to great technological revolutions in the field of transportation in the 19th century, the state directly participated in road construction works during the Tanzimat period. Moreover, in this century, the transformation of the nature of war that necessitated the movement of more resources within the country increased the importance of the transportation factor in the context of the war power. Financial and military difficulties in the last period of the Empire prevented the formation of a developed transportation network within the country. Weapons and ammunition freight to the Western Front during the National Struggle took place under challenging conditions and extraordinary measures.