Bu tez, erken cumhuriyet döneminde Kürt nüfusun yoğun olarak yaşadığı Doğu illerinde devlet oluşumunun karmaşık tarihsel boyutlarını, 1932-1951 yılları arasında Halkevleri'nin kurumsallaşmasına odaklanarak incelemektedir. Literatürde, devletin nüfuz etmeye çalıştığı Doğu yerellerinde ne kadar başarılı ya da başarısız olduğuna dair farklı yorumlar olsa da, Halkevleri bağımsız olarak var olan merkezi ve özerk bir devletin ampirik bir kanıtı olarak öne sürülmüştür. Bu çalışma, istisnai devlet rejimiyle yönetilen Doğu vilayetlerindeki Halkevlerinin, başarı/başarısızlık, devletin güçlü/zayıf olması ya da halkın salt itaati ve sessizliği veya direnişi gibi ikili karşıtlıkların ötesinde, karşılaşma alanlarında nasıl işlediğini ve var olduğunu incelemektedir. Bu tez, ilk olarak, Doğu'daki Halkevleri'nin söylemsel, siyasi ve idari örgütlenmesini devlet ve yerel halkın mücadele ve müzakere sınırları içinde analiz etmektedir. İkinci olarak, Halkevleri'nin fiziksel mekânındaki dinamik ve tartışmalı ilişki ve olguların analitik bir resmini çizmektedir. Üçüncü olarak, Halkevleri mekânını üreten çeşitli aktörlerin taktik ve stratejilerinin daha belirgin olduğu gündelik kamusallık ve toplumsallaşmayı analiz etmektedir. Son olarak, Halkevleri ve devletin şiddetli dilsel asimilasyon uygulamalarını, devletin "içerme ve dışlama" sınırları ve öznelerin çoklu başa çıkma yolları bağlamında incelemektdir. Bu tez, Halkevleri ve Doğu'nun karşılaşma alanlarındaki çoklu etkileşimler ve güç ilişkileri tarafından şekillendiğini ve üretildiğini göstermektedir.

This dissertation examines the complex historical dimensions of state formation in the Republican era in massively Kurdish populated Eastern provinces focusing on the institutionalization of the People's Houses (Halkevleri), between 1932 and 1951. In the literature even though there are varying interpretations as to how successful or failed the state in Eastern localities it tries to penetrate, People's Houses have been put forward empirical evidences of an independently existing central and autonomous state. This study examines how the People's Houses in the Eastern provinces ruled by the exceptional state regime functioned and existed in encountering spaces, beyond binary oppositions such as success/failure, strong/weak of the state or mere obedience and silence or resistance of the people. This thesis first analyzes the discursive, political and administrative organization of the People's Houses in the East within the limits of the struggle and negotiation of state and local residents. Secondly, it draws an analytical picture of the dynamic and contested relations and phenomena in the physical space of Halkevleri. Third, it analyzes everyday forms of publicness and socialization in which the tactics and strategies of actors producing People's Houses' space are more salient. Finally, it examines the People's Houses and the state's violent practices of linguistic assimilation in the context of the state's boundaries of "inclusion and exclusion" and the subjects' multiple ways of coping. This dissertation demonstrates that People's Houses and the East are shaped and produced by multiple interactions and power relations in spaces of encounter.